Additieven en E-nummers

eet smakelijk
eet smakelijk

“Hulp stoffen”

Een hulp voor het product dus, zodat deze mooi, lang houdbaar en goed  gekleurd bij de  consument komt.

E-nummers zijn chemische additieven (hulpstoffen) die door de EU zijn goedgekeurd voor het gebruik in voedsel. Vaak is het aan het nummer alleen moeilijk om te achterhalen om wat voor stof het nu precies gaat want er is een hele waslijst vol met nummers en andere rotzooi die in ons eten wordt gegooid.

Omdat de EU ze heeft goedgekeurd wil het nog niet zeggen dat we ze dan ook maar zonder enige schade aan onze gezondheid tot ons kunnen nemen. Sommige nummers zijn zelfs zeer schadelijk en kunnen ernstige bijwerkingen geven,

 

Deze bijwerkingen worden niet op de verpakking van je gekochte eten genoemd en je krijgt ook geen bijsluiter bij de kassa zoals ze bij de apotheek doen.

Een voorbeeld die bij iedereen wel bekend zal zijn is ” Ve-tsin” . De chemische naam van ve-tsin is mononatriumglutamaat. E-nummer (E621) . Heel veel mensen weten niet dat het ook onder deze naam in heel veel producten in de supermarkt voorkomt en mensen die er overgevoelig voor zijn of mensen die veel producten eten die dit goedje bevatten krijgen nare bijwerkingen.

Je zal dus voor jezelf uit kunnen zoeken welke als ‘veilig’ kunnen worden beschouwd, voor jezelf, en welke je beter kunt vermijden.

Zoals ik al eerder schreef gaan bij mij alarmbellen rinkelen als er meer dan 3 ingrediënten op een verpakking staan.

E-nummers en andere additieven in ons eten is dat nu eigenlijk wel nodig?

De zakjes en pakjes en andere kant en klaar ‘voedsel’ die in de schappen liggen van de supermarkt zitten vol toevoegingen om ‘ons’ eten smakelijker te maken en zodat we het langer kunnen bewaren en voor ons “gemak”.

Maar is dit nu wel echt nodig?

De supermarkten zijn tegenwoordig de hele week open en je kunt meestal tot een uur of 20.00 wel boodschappen halen dus vers! Nou ja vers, je weet natuurlijk niet hoelang het al in de winkel ligt, maar, als er aan je ogen niets mankeert, kun je wel zien of iets vers is of oud(er) begint te worden. Dus in principe hoeven we niet zolang meer iets te bewaren. Toch doen we dit wel want stel je voor dat je voorraadkast een leeg plekje heeft. Nee, we zijn gek op ‘Hamsterèèèèèn’.

Oké, sommige spullen zit je liever niet zonder, zoals wc papier en vrouwelijke hygiëne producten. Maar ik heb het over voeding of eigenlijk natuurlijke voeding.

Je hoeft echt niet elke dag naar de super om het verst van het verst te halen want ja, de aanvoer van de super is denk ik ook niet elke dag. Die slaan ook, pak weg, voor een week ofzo in. Dus zou ik eens in de week de grote boodschappen gaan doen en voor verse groenten ga ik zelf toch liever naar een groenteboer of iets van dien aard. Je betaald dan wel iets meer dat wel maar zo heel veel scheelt dat niet tegenwoordig.

Je zal dus je koopgedrag drastisch kunnen aanpakken en alleen kopen wat je die week ook daadwerkelijk gaat gebruiken en dat zal niet meevallen met al die verleidingen in de supermarkt.